ก่อนหน้าที่บางโพจะกลายเป็นถนนสายไม้ ในอดีตกรุงเทพฯ มีชุมชนช่างไม้ตั้งอยู่บริเวณวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร (วัดภูเขาทอง) แต่ภายหลังเมื่อเกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่ เมื่อปี พ.ศ. 2500 แล้วทำให้อาคารบ้านเรือน ร้านค้า และโรงไม้บริเวณนั้นเสียหาย จึงเกิดมาตรการห้ามตั้งโรงงานในเขตชุมชนตามมา กิจการและชุมชนช่างไม้จึงโยกย้ายไปตั้งใหม่ที่ ‘บางโพ’

ดั้งเดิมบางโพคือพื้นที่เกษตร ชาวบ้านแถวนั้นปลูกส้ม ทุเรียน ขนุน ละมุด ลำไยจนร่มรื่นไปทั้งพื้นที่ จนเมื่อปี พ.ศ. 2504 ก็เริ่มมีการขยายถนนสายไม้บางโพให้กว้างขึ้นเป็น 8 เมตร เป็นแหล่งรวมไม้แปรรูปทุกชนิด และค่อยๆ พัฒนามาเป็นถนนสายไม้ยาว 1 กิโลเมตร ที่รวมสินค้าและบริการเกี่ยวกับไม้แบบครบวงจรมากกว่า 200 ร้าน อย่างในปัจจุบัน มีตั้งแต่ไม้อัด วงกบ ประตูหน้าต่าง คิ้วไม้ บัวไม้ ไปจนถึงเฟอร์นิเจอร์ไม้จริง โซฟาหุ้มหนัง หิ้งพระและโต๊ะหมู่บูชา

นอกจากพื้นที่จะเอื้ออำนวยให้เป็นที่ตั้งของชุมชนช่างไม้ เพราะใกล้กับริมแม่น้ำเจ้าพระยา ทั้งฝั่งตรงข้ามแม่น้ำยังมีชุมชนแขกแพที่ทำสัมปทานไม้ซุง ทำให้ขนส่งสินค้ากันได้สะดวก บางโพในปัจจุบันยังนับเป็นพื้นที่ที่เหมาะกับการอยู่อาศัย ถือเป็นทำเลทองเพราะมีขนส่งสาธารณะครอบคลุมหลายสาย กลายเป็นชุมชนที่ไม่เคยหยุดนิ่ง เพราะได้การพัฒนาจากทั้งคนในที่อยู่อาศัย และคนนอกที่หยิบยื่นโอกาสมาให้ต่อยอดอยู่เสมอ

บางโพ ค่อยๆ พัฒนามาเป็นถนนสายไม้ยาว 1 กิโลเมตร ที่รวมสินค้าและบริการเกี่ยวกับไม้แบบครบวงจรมากกว่า 200 ร้าน